مدیران تریبونی و وعده‌های بی‌سرانجام

سپهر کشاورزی؛ مهدی احمدی لفورکی| همان‌ زمان به کاندیداها هشدار دادم آرزوهای خود را به‌عنوان برنامه فریاد نزنند که البته به هیچ‌یک از سخنان من و دیگر کارشناسان توجهی نشد.

آن زمان دلار ۲۶هزار تومانی را ناشی از سوء‌مدیریت و بی‌تدبیری دانستند و حالا که دلار در کانال ۳۶هزار تومان و سکه در کانال ۱۸میلیون تومان قرار دارد، وعده به محال می‌دهند.

یادم نمی‌رود کاندیداهایی که می‌گفتند مشکل بورس را سه روزه حل می‌کنند یا عزیز دیگری که وعده داده بود ریال را بعد از دلار و یورو قدرتمندترین پول منطقه کند.

حالا در سال دوم ریاست‌جمهوری ابراهیم رئیسی نه تنها اوضاع بورس به سامان نشده، نه تنها ارزش پول ملی تقویت نشده و… بلکه هر روز شاهد ذوب سرمایه‌های مردم در بورس و نابودشدن ارزش پول ملی هستیم و البته نتیجه مدیریت تریبونی چیز دیگری نمی‌تواند باشد و باید گفت به عمل کار برآید به سخندانی نیست.

اکنون زمان آن است که دولت سیزدهم از اعوان و انصار خود که هم‌اکنون با همان وعده‌های انتخاباتی مشغول به کار در دولت هستند، بپرسد که راهکار شگفت‌انگیزتان برای حل سه روزه مشکل بورس و قرار گرفتن ریال بعد از دلار و یورو در بازار منطقه چه شد؟

این‌که هر روز وعدن آزاد شدن هفت میلیارد دلار بلوکه‌ شده در کره را بدهیم که شق‌القمر نمی‌کند مسئولان عزیز. اکنون واقعاً اقتصاد کشور لنگ هفت میلیارد دلار کره است؟

این‌که بیش از یک‌سال هر روز مسئول سیاست خارجی ما بگوید بیش از هر زمان دیگر به توافق نزدیک هستیم و آمریکا به پایان راه نزدیک شده و… که چاره کار نیست.

اگر نیت بر پمپاژ اخبار خوب است، این عمل تا مدت محدودی جواب می‌دهد و پس از بی‌اثر می‌شود و اگر نیت چیز دیگری است، باید همانند آن پیرمردی که به محمود حجتی، وزیر جهاد کشاورزی روحانی گفت «خودتان می‌دانید و مملکت خودتان»، همین جمله را تکرار کنم.

 یادش بخیر، زمان انتخابات نقش تحریم در اقتصاد کشور را ۱۰ تا ۲۰درصد اعلام می‌کردید و ۸۰درصد مابقی را ناشی سوء‌مدیریت و بی‌کفایتی مسئولان می‌دانستید و حالا که خود در چنبره مشکلات تحریم گیر افتاده‌اید، زبان در کام گرفته و سخنی نمی‌گویید که بفرمایید دلار ۳۶هزار تومانی و سکه ۱۷ میلیون تومانی نتیجه تحریم است یا سوء‌مدیریت.

این‌که رئیس‌جمهور محترم هر زمان پیش تریبون قرار می‌گیرند احساس گشایش اقتصادی می‌کنند، خوب است، ولی آیا مردم هم چنین گشایشی را حس می‌کنند؟ مگر نگفتید قیمت نان و دارو خط قرمز شماست، پس چه شده که نان حداقل ۳۰درصد و دارو بین ۱۰۰ تا ۵۰۰درصد گران شده؟

مگر نگفتید که اقتصاد را به برجام گره نمی‌زنید و هنوز هم این سخن را تکرار می‌کنید؟ اگر به برجام گره نزدید، برای مردم جالب است که بدانند که به کجا گره زدید که این‌گونه آرامش از سفره‌ها رخت بربسته و نان و پنیر ساده هم در حال فرار از سفره‌ها هستند.

بگذریم، چراکه مرور آن وعده‌ها و دیدن حال این روزهای اقتصاد چونان خنجری در قلبم فرو می‌رود. دلم هم می‌سوزد و کاری از دستم برنمی‌آید و اگر ننویسم و وعده‌هایتان را یادآوری نکنم چه کنم. و من‌ الله التوفیق.

مهدی احمدی لفورکی-فعال رسانه‌ای